Etje is eager to connect with the world surrounding him. He is interested in the motives of people he meets. His first interview is with his creator, William Otermans.
Etje maakt graag contact met de wereld om hem heen. Hij is geïnteresseerd in de drijfveren van de mensen die hij ontmoet. Zijn eerste interview is met zijn schepper, William Otermans.
E:
Het cultuur-project ‘et je ris’, kun je het kort samenvatten, waar gaat het over?
W:
In de kern gaat het over duurzaamheid, over attitude, dus over bewustzijn. Hoe sta je in het leven, hoe sta je in een relatie, in relatie tot alles….! Hoe creëer je je omgeving.
E:
Ik dacht dat het over studenten ging. Inkom, Maastricht… Culturele Hoofdstad… memories…
W:
Ja juist. Specifiek in dit geval over de relatie van studenten met hun leefomgeving, nu de stad Maastricht en de regio. Ga je een duurzame relatie aan met de omgeving waarin je de komende jaren studeert, woont, eet, stapt, beweegt, danst, zingt, sport, huilt, lacht, …..leeft!
Wat laat je achter!?
E:
Leeft, achterlaten? Zie jij in dit kader alles als een relatie?
W:
We zijn met alles verbonden. Een relatie is een wisselwerking tussen twee of meer personen, entiteiten. Je bent daar als student één van. M.a.w. je hebt dus ook invloed op die relatie, en daarmee op de kwaliteit van die relatie.
E:
Hoezo invloed? Ik ben toch afhankelijk van de kwaliteit van iets waarin ik terecht kom?! Maastricht is zoals het is, dat bepaal ik als student toch niet!
W:
O jawel. De attitude waarmee je die relatie aangaat, bepaalt die kwaliteit. Onze houding is ‘soms’ bewust, vaak onbewust. Het effect van beide is energetisch gezien even groot. Kortom, een onbewuste handeling gooit net zoveel gewicht in de schaal als een bewuste. Ons onbewust handelen bepaalt een overgroot deel van de omgeving waarin we leven, zelf gecreëerd. Je kunt dus maar beter bewust handelen en creëren. Kijk zó eens naar de stad.
E:
Volgens jou zijn studenten dus ‘medescheppers’ van Maastricht, … aha. Nu terug naar hier en nu. Ik zie de relatie, in jouw woorden, met de studenten en Maastricht nog niet concreet met betrekking tot dit cultuurproject ‘et je ris’. Ik voel wel iets, energie zeker, haha.
W:
Ja, dat is energie en ja we gaan concreet worden.
E:
Et je ris.
W:
Mois aussi!
We leggen een relatie, een verbinding van studenten met Maastricht, hun herkomst en de toekomst. En de aspiraties van Maastricht.
De dierbaarste, mooiste ‘memories’ van thuis meegebracht naar Maastricht vormen het DNA voor de toekomst. De gedachtekracht bepaalt hoe de toekomst er uit gaat zien en ons handelen hoe deze vorm krijgt.
We gebruiken de moleculaire geheugenkracht van water als transmitter voor deze herinneringen.
Maastricht heeft via het water immers een relatie met heel de wereld. Denk aan Jeker en Maas, naar Noordzee en oceanen. Stella Maris, sterre der zee, of Stilla Maris, druppel der zee in de overdrachtelijke zin.
Een bewuste handeling – het ‘ris-tueel’ – bepaalt het ouderschap van een ‘vrucht’ die nog geboren moet worden. Dit is een bijdrage van studenten, het is hun DNA-ouderschap.
‘c’est maman’ is de sculptuur die de baarmoeder verbeeldt, die de relatie legt tussen het DNA van de ouders en de nog ongeboren vrucht.
‘st el & la’ is het bewustwordingsproces nodig voor de balans tussen het mannelijke en vrouwelijke deel in ons. Hoe gaat de vrucht eruit zien? Dat weten we niet, wel dat onze intentie dit bepaalt.
En ‘etje’ hoe pas jij in dit geheel?
E:
Ik ben de lach. Vreugde is in ons leven de grootste brandstof die we kennen. Ik begeleid dit project, maak melding van zaken en praat met mensen.
‘et je ris’ is mijn attitude!
W:
Concreet genoeg zo, toch?
E:
Ja, voorlopig wel, dank je.
W:
Graag gedaan.
E:
Tot ziens in het Stadspark.
