Maastricht en de Euregio zijn op weg naar Culturele Hoofdstad van Europa in 2018.
Maastricht is onlosmakelijk verbonden met het water, fysiek alsook spiritueel.
Decennia lang is er al een relatie tussen de stad en studenten. Deze relatie komt nu tot uiting in een sculptuur, beter, een cultuur-project waarbij de studenten een ouderschap aangaan voor een ‘vrucht’ die nog de conceptie moet ondergaan.
“St.-Ella-Ma-Ris, Navelstreng Met Het Universum”
(210×190 cm, acryl op linnen)
De bron voor dit concept is het schilderij: “St.-El-La-Ma-Ris,
Navelstreng Met Het Universum” van William Otermans.
Een vreugdevolle herinnering aan ’thuis’ meegenomen in het hart en via de informatiekracht van het water overgedragen, vormt het DNA voor deze vrucht. De verbinding van alle studenten onderling en hun thuishavens met Maastricht is de culturele voedingsbodem voor iets wat in ontwikkeling gaat. Wat hieruit ontstaat, staat in de sterren; de intentie en bewustheid van de deelnemers bepalen de uitkomst.
Om dit proces fysiek te begeleiden en een houvast te geven, wordt het geheel verbeeld in een participatie- sculptuur. Een groeisculptuur die ontstaat over een periode van zes jaar.
De sculptuur, “C’est Maman”, is de baarmoeder die de vrucht draagt. De huid hiervan wordt gevormd door de herinneringen van de studenten middels een Ris-tueel “Et Je Ris”, dit is het DNA.
De vrucht, “St. El & La”, vraagt om een bewuste ontwikkelingsfase; hiervoor wordt een begeleidingsteam samengesteld onder auspiciën van de kunstenaar William Otermans.
Het schilderij “St.-Ella-Ma-Ris, Navelstreng Met Het Universum”
Het schilderij vertelt het verhaal van het NU, met een VERLEDEN en over de TOEKOMST. Hierin zit alle informatie opgeslagen die nodig is om een stip aan de horizon te plaatsen en de weg ernaar toe te bewandelen. Het fungeert als een moederbord van waaruit alle andere zaken kunnen ontstaan.
Dit is een energie-portret, een abstracte weerspiegeling van de waargenomen illusie die wij werkelijkheid noemen. Het geeft inzicht in energieën, energiestromen die zich achter onze 3-D waarneming bevinden. Hoeft alleen nog ‘gelezen’ te worden. Dit is de basis van alles wat volgt.
Gedicht
“ST. EL & LA c’est MAman, et je RIS, DithE HEIoLIGEy BALANcSe bezwTUiSSchweEN MANn EuaNd VwfROmaUWn ISt DithE MOEuDtthER, EuaNd IKch LAugCHe”
ST. EL & LA c’est MAman, et je RIS
• de heilige balans tussen man en vrouw is de moeder, en ik lach
• die heilige Balance zwisschen Mann und Frau ist die Mutter, und ich lache
• the holy balance between man and woman is the mother, and I laugh
Het gedicht is de manifestatie van het gesproken woord; het zijn de klanken die het geheel begeleiden. De tonen zijn zoals een navelstreng de verbinding met het universum.
Het is een versmelting van vier talen: de drie talen van de regio, en het Engels als verbinding met de rest van Europe en de wereld.
Participatie-sculptuur ‘c’est maman’
Deze sculptuur verbeeldt de baarmoeder Gaia en de vrucht. De vorm is een multidimensionale fixatie van de beweging in verschillende tijdsdimensies. Het moment van celdeling waarbij de ‘bol’ over gaat naar ‘donut’. Dit refereert ook naar de elektromagnetische polaire stroming alsmede naar een kosmische, universele geometrie.
De totaalvorm is verdeeld in zes delen, om in de periode van 2012 tot 2018 een potentiële groei te representeren.
De vorm van de sculptuur wordt in schenkels tot uitdrukking gebracht. Deze schenkels vormen ook de constructieve opbouw van het geheel. Er zijn verticale en horizontale delen. Op een houtstructuur met kleinere vlakverdeling wordt de ‘huid’ gemonteerd.
Het materiaal bestaat uit recycle bouwhout, massief en plaatmateriaal. De schenkels bestaan optisch uit diverse houtsoorten, houtsoorten uit de landen van herkomst van de deelnemers. Deze symboliseren nogmaals de aangegane verbinding tussen afkomst, de thuishaven en Maastricht.
Ris-tueel ‘et je ris’
Geef een vreugdevolle herinnering van je geboorteplaats vanuit je hart via de lach als DNA voor de sculptuur. Vreugde is onze grootste brandstof, via de lach, en liefde de sterkste kracht, via ons hart. Deelnemers, studenten, worden de DNA-ouders van de ‘vrucht’. De informatie wordt via het water doorgegeven.
De bijdrage van de deelnemers dient bewust te gebeuren, ook dit is duurzaamheid.
Een opeenvolging van handelingen vormt een ritueel.
Het bewust uitvoeren beïnvloedt de waterinformatie; dit is de kwaliteit van de diepere laag die de deelnemers erin kunnen leggen. Dit niet-materiële vormt de basis voor de ontwikkeling van de kern, de vrucht, dat wat de toekomst gaat brengen.
De handeling geschiedt als volgt: schrijf je naam op een wit katoen, maak de ‘Et Je Ris’-tag met schmink op je gezicht. Maak de katoen vochtig met water. Ga in contemplatie voor je ‘herinnering’. Als het moment er is maak dan een afdruk van je ’tag’ op de katoen. Doe dit bewust, het water draagt immers jouw informatie.
De katoen wordt behandeld met een emulsie. Alle katoenen samen vormen de huid van de sculptuur, het DNA-ouderschap.
Met deze handeling wordt een brug geslagen, een verbinding, tussen je herkomst en Maastricht 2018.
